ali kemal: yol

27 Aralık 2013 Cuma

yol

sözsüz bir şarkı gibi geçiyorsun içimden, tren rayları boyunca. adınla başlanılan bir cümlenin son soluğunda, bir gecenin karası var. bir gecenin yolu var karanlığımda. yürüdükçe büyüyor kent ayaklarımın altında. ayaza inatlı bir kaçak şafak. yürüyelim biz yine. elimizde zülfikarlar, kimse acıyı hala var eden, eceli olalım.

sözleri yoksul bir şarkı gibi geçiyorsun içimden. duruyorsun, durmanın en güzel hali oluyorsun. nece yakışıyorsun bir toprağın tüm sınırlarına, oysa tamda sınırsız bir dünya hayali kurarken, sınırlarını senin çizdiğin bir coğrafyaya hüküm giydim. forsadan hallice işte hayatım, bir sürgünden iyi halli bir salıverilme. bir selam versene sonra yine gidersin istediğin yere. uzun cümleler kuracak becerikli, aktardan bir baharat alamayacak kadar beceriksiz. biz yine yürüyelim seninle. bir gecenin orta yerinde, içimden trenler geçerken. bir yolu bölüşelim gecenin karanlığında.

elleme sessizlik pek bir naif delikanlı bu günlerde. ben tüm sessizliklerimi adınla bozdurdum, ceplerimde bir dünya özlemek. savurup geçsem bile yollarına, artar da kalır yine de.

Hiç yorum yok :