"bize çok acıyorlar burada"*
derdimize tasamıza ortak olduklarından da değil
aslına uygun olmayan bir acı yaşadıklarından
kağıt mendillerini kirli, buruşuk
sakladınlarından ceplerinde
bize olmadığı kadar acıyorlar
aslının vicdanına lakyıt bir önerme
seslenince su, dinleyince hava
açlığımın sessizliğine düşen çiğ damlası
mavi bir çiçek, adı neydi unuttum
taç yapraklarında gözüm çırpınmakta
bize burada olduğundan çok acıyorlar
tiskinç bir pislik gibiyiz
kaldırım kenarına düşmüş
toplanmayı unutulmuş çöpler gibiyiz
gözlerinde aynı acıma hissi
aynı tiksinç inat
burada ne de çok acıyorlar bize
bize diyorum, adlarını yok sayanlar
bize çok acıyorlar
ufalanan bir taşın kurdu gibi
çürüyen bir çiçeğin kokusu gibi
hayal de, görme
mahyalara çekilmiş bir
aydınlık kadar gerçek
bize burada ne de çok acıyorlar
*haydar ergülen şiirine bir öykünmedir elbette.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder