bazen kendisi için yaşar insan

bazen hani bir şey dolanır kalır boğazına. ne, ne diyeceğini bilirsin, ne de bir durum içine girebilirsin. öylece bomboş bakakalırsın. bir şeylerle uğraşır, zamanı ve o boğazındaki yutkunamama hali geçsin istersin. dokunsalar ağlayacak, konuşmaya başlasan içinde biriktirdiğin her şey orta yere saçılacak gibi hissedersin. ne uygun kelimeni bulur, ne de uygun hali kendine biçersin. kaçmak istersin herkesten ve her şeyden. içinde köhnemiş bir gece kalmıştır bir onu bilirsin. içinde o köhnemiş gecenin nemli kokusu sinmiş ve her şeyi de kendi gibi irinli bir bulaşığa çevirmiştir. dokunsalar ağlayacaksın oysa biliyorsun. üstelik iyi de geleceğini biliyorsun. biliyorsun ki o kirli gece bir düşse o yapışıp kaldığı kir ile, bir ağlansa temiz bir güne, her şey daha berrak, her yer daha aydınlık.


bazen insanın temize çekmesi gerekiyor içindeki veresiye defterini. herkese ne verdiyse artık, ya istemesi gerisin geriye yada çizip atması üstünü verdiği ile birlikte. yoksa hep savrulup duruyor insanın orta yerinde bir damla gözyaşı, biraz yalnız gecelerin esrik notaları, biraz dilenmiş günler. hepsinin artık çok geride kaldığını bilmek gerekiyor bazen. bazı geceler kendi kıyılarına çekilip insanın. hiç tanımadığı bir sese güvenmesi gerekiyor nedenini bile bilmeden. gönderden çekip indirmek o eskimiş savaşın sancağını. kötü düşünceleri, iyi düşünceleri, yarıda bırakılmış kabusları, bitmesin istenen düşleri, zafer sarhoşluğu ile geçilen günlerin artık hiç iyi anılmadığını.

bazen fırtınalarla iyi geçinmeli insan, silinmesin diye yeryüzüne bıraktığı ayak izleri. yağmur yağsa, dolu vursa taze çiçeğe durmuş bahar dallarını, içindeki biricik gelincik, dökse tüm taç yapraklarını. fırtınalarla iyi geçinmeli insan. en güzel yağmurda ağlanır her zaman. şemsiye almayı da unutmuşum yalanının ardına sığınıp, hayata inat bir yavaşlıkla geçtiğin bir günde öğrenmişsindir bunu.

bazen ağlar insan. çok ağlar, öyle çok ağlar ki durduramaz kendisi bile bu hali. tüketir içindeki karanlık günü, o irinli, kirli kokuyu yakasından tutar atar. açar pencerelerini yeni bir güne. merhaba der hiç görmediği güzel bir güne. bazen kendi için yaşar insan. sadece kendi için.