küçük kara balığa

küçük kara balık olmalı adın. tabi öyle olmalı. hayatını, yaşamı, durduğu yeri, dünyayı, insanları, sonu olan her şeyi sorgulayan herkes, her şey gibi. küçük kara balık gibi kendi derende yaşamaktan yorgunsun sende. kendi çelişkilerin, peşinden koşmak istediğin kendi hayallerin. ah kimse görmedi mi gözlerindeki o kırık hayalleri? ışıltıyla bakıyorsun mesela bir çocuğa bakarken, gözlerinin içi gülüyor o hasrete. ne kadar ben istemem ki dese de dilin, içinde, yüreğine yakın bir yerde o beklenti öyle büyük ki.



yüzerken derende varmak için ırmağına, denizine, bir adım atsan bin basamak dizecekler yoluna. bir soluk alsan bin kez sarılacaklar boğazına tıpkı küçük kara balık gibi. derdine dert, merakına merak ekleyecek bunlar, vazgeçmeyeceksin. yoluna daha bir sıkı sarılacaksın hevesle. kendini de arayacak bulacaksın yollar boyu. "vazgeçtim" senin için geçerli bir kelime olmayacak. biliyorum aynı mantığın eseri çünkü beynimi kemiren elma kurdu.

bazen çok yorulacaksın varana kadar varmak istediğin yere. bazen her şey üstüne gelecek inatla. bazen vazgeçmek çok zor olacak. bileceksin bir adım daha ileri atmak kurtaracak seni tüm bu yükten. korkacaksın, hiç olmadığı kadar korkacaksın. bilinmezin, vazgeçmenin tüm korkuları ve acıları yük olacak omuzlarına. korka korka atacaksın adımlarını karanlığında. el yordamı bulmaya çalışacaksın. yorulduğun yerde bir omuz arayacaksın, sen ne kadar artık güvenmiyorum insanlara desende. biri el edecek sana. biri hadi diyecek daha durmak zamanı değil. daha yol uzun, daha hayaller gerçek olmadı, imkansızı dize getiremedik hala.

küçük kara balık. yolun yorucu, çetin ve engebeli.

vazgeçme emi?!